Waar in Botswana het asfalt ophoudt…

… daar beginnen de parken, en daar weten we nu alles vanaf.

Dikke rillen zand en spannend water. ‘Wat, zijn jullie door dat water gereden, oh dat had niet gemoeten, zo gauw je voor water staat, ben je fout,’ zegt de ranger op de camping van Third Bridge. Hij schudt zijn hoofd over zoveel domheid en ik krijg prompt nog kippenvel, ondanks de hitte. We dachten dat dat de enige juiste weg was. Ik wilde alweer terug.  Gelukkig kan Jan super met de auto overweg en luistert hij niet altijd naar zijn vrouw anders stonden we daar nog. Ik verdenk Jan van een diepe liefde voor de Hilux auto. We hebben 6 nachten op 6 verschillende campings gestaan. Campings zijn top, royale plekken, stomvervelende bavianen, warme douches en vriendelijke mensen. Maar dan de dierenwereld, olifanten, bijna teveel tegelijk en te dichtbij. Maar, weer dankzij Jan zijn stuurmanskunst gaat het altijd weer goed en hebben zelfs nog de mooiste foto’s. Gebleekte botten van dode olifanten liggen als reuze jigsaw puzzels her en der verspreid in het landschap, te wachten op reuzenhanden die er weer één geheel van maken.                    Een poepende leeuw met stoelgangproblemen, Jan vond dan de leeuw moeilijk keek,  een meisje kan wat zien in de bush. Vannacht gekampeerd naast de apenboom, zitten wij ons best doen om die krengen weg te jagen, blijkt dat hun slaapboom te zijn… dus alle redenen om óns weg te jagen! Zou het niemand aanraden om daar te kamperen. Wat een lawaai. Maar dan die nacht dat ik wakker werd van 2 grazende nijlpaarden, op een tiental meter verwijderd van de tent. Jan en ik, op onze buik liggend, veilig vanuit ons hoge bedje… we lagen erbij en keken ernaar. Nu zijn we in Kasane, in een mooie lodge. Het gaat ons baie goed.