‘Rijd maar achter ons aan,’ zegt de vriendelijke agent in de politieauto. We zijn op zoek naar een hotel in het plaatsje Shinas, dicht bij de grens met de Verenigde Arabische Emiraten. We kunnen niets vinden. ‘Ik ben hier zelf niet zo bekend, maar bel wel even vrienden.’
Jan rijdt stevig door om de agenten bij te houden. Mmm, meestal rijdt de politie achter de automobilist aan, maar dit terzijde. Na zo’n 3 kwartier rijden komen we bij een hotel waar we voor de deur worden afgeleverd. Het hotel is amper een jaar oud en het voltallige personeel is bijzonder verheugd om ons te zien. ‘Kom, kom, loop mee,’ zegt de stevige receptioniste, grijpt mijn hand en laat ons diverse kamers zien waar we er eentje uit kunnen zoeken. Ze zijn allemaal even prachtig en luxe. Er zit zelfs een ontbijt bij de prijs in. In het zwembad geen water, maar wel een restaurant waar echt alles roze gekleurd is, de stoelen de kleedjes en de verlichting. We lunchen wel buiten. Nog een dagje in Oman en dan door naar Abu Dhabi. Oman is ons super bevallen. Prachtig land, afwisselend, bijzonder aardige mensen, prima wegen, goede hotels en dat alles in een totaal andere wereld dan de onze.
De volgende dag de grens over waar we een boete moeten betalen… ‘Jullie visa zijn 2 dagen verlopen,’ zegt de man. Hij wijst naar de datum in onze paspoorten. ‘Dat kun je daar betalen, kost 10 rial pp per dag (10 rial = 25 euro). Zijn collega is in een goede bui en scheldt ons 1 dag kwijt. Grensovergangen zijn niet echt mijn ding… Weer terug met bewijs van betaling. We sluiten aan in de rij waar inmiddels een jonge douaneman bij zijn collega is gaan zitten. Hij lacht veel naar mij, daarbij weet hij Jan volledig te negeren. Zijn hand steekt door het loket en hij biedt mij een lekker flesje gekoeld sap aan. Jan krijgt niets, nu ja een stempel in zijn paspoort. Na ruim anderhalf uur rijden we eindelijk naar Abu Dhabi waar we een heel fijn hotel hebben, met valetparkeren en daar kan een meisje snel aan wennen. Auto voor de ingang achterlaten, je sleutels inleveren, en de auto wordt geparkeerd. Wanneer we weg willen, wordt de auto voor gereden.
Vandaag een droom van een moskee bezocht, de Grand Mosque. Eén grote witte wolk van marmer.
Ada, ook een abaya aan in de moskee?
Jaaaaa. Niks voor mij. Maar goed ik ging er uit vrije wil heen. Blijf het vreemd vinden al die mannen in korte broek en blote armen. Al die vrouwen in een lang gewaad.
Je kunt beter achter de politie aanrijden i.p.v. andersom.