IJsland… land van grote eenzaamheid

‘Oh, gelukkig. Je hebt al ingecheckt,’ zucht de man achter de balie.  Hij heeft duidelijk geen zin in zijn werk. Hij pakt met zijn ene hand een oude instapkaart en peutert iets ranzigs tussen zijn tanden vandaan. Met zijn andere hand bladert hij door mijn papieren. ‘Beter naar IJsland dan naar de binnenlanden van Spanje, daar is het 47 graden,’ bromt hij.

De lucht is dreigend, de landing vlekkeloos en de bagage haal ik vlot van bagageband nummer 2. Nu wachten op Patrice en Romy; zij komen vanuit München. Ook zij landen op tijd en niet veel later rijden we richting het hotel, een luxe appartement, in Reykjavik de hoofdstad van IJsland dat 50 kilometer vanaf het internationale vliegveld ligt. Het luxe appartement dat er vanuit de buitenkant toch wel wat sjofeltjes uitziet, is redelijk snel gevonden. Gelukkig is de kamer ruim, licht en heeft alles wat we graag willen.

Reykjavik oogt wat verwaarloosd en lijkt meer op een havenstad dan op de hoofdstad van een land. De regen klettert in de straten, op de huizen, op IJslands beroemdste kerk de Hallgrimskirkja en op ons. De kerk prikt zijn grote toren, die geschulpt lijkt, de donkere hemel in en is van binnen een toonbeeld van soberheid. De grootte imponeert, mensen uit alle windstreken lopen rond en de sfeer is aangenaam. De regen zorgt ervoor dat we naar het grote walvissenmuseum gaan en dat blijkt een schot in de roos. Op ware grootte nagemaakte walwissen, potvissen, zwaardvissen en andere reusachtige vissen hangen hoog aan het plafond en kijken dreigend op ons neer. De schemerachtige omgeving, de geluiden van de dieren die rondom ons klinken maken indruk. We slenteren lang rond, knijpen af en toe in zo’n rubber dier, tillen een tand van een walvis, die ruim 1 kilo weegt, op en vinden dat we daarna we een cappuccino hebben verdiend. De weergoden belonen ons met droog weer en we gaan een rondje richting het Noorden rijden. Een kleine roadtrip langs weilanden vol met schapen en paarden, veel paarden, heel veel paarden, paarse, witte en gele bloemen en zilverachtige meren. De zon dringt door de wolken heen en geeft glans aan een eenzaam en hard land waar granieten rotsen tussen het groen opduiken, en we nergens harder dan 90 kilometer per uur mogen rijden. De wegen zijn redelijk en we genieten van de kale schoonheid van dit eiland waar af en toe een van de ruim 10.000 watervallen die IJsland land rijk is, opdoemt tussen het groen en het grijs.

Comments

  1. Ria Smit says:

    En nu nog de Geisers , gletschers, vulkanen en het Noorderlicht 🙂 .
    En het ijzige Wombatje is er.

  2. Wim Wisman says:

    Ook eenvoud en soberheid, kan van grote schoonheid zijn.
    Ben erg benieuwd naar je verhalen.
    Veel plezier.

  3. In de stad zelf heb je ook een winkel met kerstballen!
    Vergeet niet om om in de Blue Lagoon te gaan dobberen, beslist een aanrader.

  4. Liesje Korver says:

    Ik ben bijna jaloers Ada, bedankt voor je verhaal.

  5. Jammer van de regen!! Geniet van de natuur! Vooral de warmwaterbronnen zo maar ergens in het landschap om van te genieten!!

Speak Your Mind

*