IJsland… een verloren plek?

‘Kijk, daar is ie,’ wijs ik enthousiast naar Romy en Patrice.

We hebben kilometers gelopen om een… vliegtuigwrak te zien. Reizen met een tiener geeft een extra dimensie aan mijn reis door IJsland. We zijn op weg naar een Lost Place. Een Lost Place is een plek van eenzaamheid waar iets te zien is, bv. een autowrak, een verlaten huis, een aangespoeld schip of zoals hier een gecrasht vliegtuig, leer ik van Romy. Lost Places zijn populair op You Tube en dus ook bij tieners 🙂

In 1973 is dit Amerikaans vliegtuig, men weet niet waarom, gecrasht op de lavavelden(dicht bij de kust) van een boer in IJsland. Nu behoort het tot een zogenaamde Lost Place. Een Lost Place zoek je zelf op, je mag niet de weg ernaartoe vragen en dan ga je lekker veel foto’s maken. Deze Lost Place heeft inmiddels een eigen parkeerterrein en trekt veel publiek. De weg ernaartoe is er weer eentje van eenzaamheid, regen, zon, vergezichten, nieuwsgierige schapen, zelfs een paar koeien en de inmiddels zeer vertrouwde IJslandse paarden. Volgens mij leven hier meer paarden dan mensen. Geen idee wat ze toch met al die paarden willen.

Maar goed, dat vliegtuig. Het is wandeling van ruim 4 kilometer en dan ineens ligt daar dat wrak te glinsteren in de regen op het zwarte lavastrand. Wat een bizar gezicht. Omdat de bemanning er levend is uitgekomen voel ik me niet bezwaard om het een mooi wrak te vinden. Het doet bijna wereldvreemd aan, dat oude zilverkleurige wrak, en de mensen die in hun gekleurde regenkleding over het zwarte lavaveld aan komen lopen. We maken, zoals dat hoort, te veel foto’s en lopen dezelfde 4 kilometer weer terug.

‘Waar loop ik eigenlijk naartoe?’ schiet een man mij aan die op weg is naar iets waarvan hij dus geen flauw benul heeft. Hij is dus gestopt en gaan lopen omdat er veel mensen waren die allemaal een bepaalde richting opliepen en is dus gewoon met de meute meegelopen… Ik kon het hem haarfijn uitleggen…