IJsland… land van de eenzame fietser

‘Hoe sterk is de eenzame fietser die krom gebogen over zijn stuur tegen de wind…,’ zingt Boudewijn de Groot regelmatig in mijn hoofd.

Want wat zien we een fietsers, meestal in hun eentje, en motorrijders vechten tegen de wind, de regen en het niet altijd beste asfalt van IJsland. Veel reizigers beschouwen dit als een uitdaging die aangegaan moet worden. Dat het een uitdaging is, zien we elke dag. Fietsers en motorrijders zijn van top tot teen ingepakt, alleen hun gezichten zijn nog zichtbaar. Ze gaan de strijd aan met de elementen en hopelijk genieten ze van de uitdaging. Ik kan een gevoel van medelijden meestal niet onderdrukken als wij ze in onze geriefelijke, warme auto passeren. Ieder zijn ding en mijn ding is dan toch wel de auto.

Wij zijn weer terug op het vasteland en parkeren de auto bij de beroemde geisers; het gebied waar de aarde pruttelt, borrelt, bruist en stinkt. De zon dringt door de wolken en samen met honderden mensen uit alle delen van de wereld lopen we rond op dit plateau waar iedereen klaarstaat om vooral de spuitende geiser te fotograferen. Gelukkig weet de geiser van geen ophouden en kan iedereen volop foto’s maken. Het is IJsland zoals we IJsland kennen en we genieten van deze wat bizarre plek voordat we doorrijden naar het South Central Motel in Brautarholt. Er is geen receptie, ik toets de 4-cijferige code in die ik via de mail heb gekregen en hopla de deur opent zich. Een keurige motelkamer met keuken, 3 bedden, volop ruimte, een lief wit bloemetje op tafel en binnen een mum van tijd staat de waterkoker aan, knalt de Wifi door de lucht en genieten we van een lekkere cappuccino.

In de supermarkt kopen we van alles voor het ontbijt voor morgen en in het restaurant tegenover gaan we eten. Ik eet de duurste hamburger (goedkoopste op de kaart) van mijn leven. Op de rekening staat 28,71 euro… Gelukkig was ie wel erg lekker, dat dan wel weer… 🙂