Markten en mensen

Met een exemplaar van mijn boek De vissers van Tanji op pad gegaan naar Tanji. Tanji is leuk, er is veel reuring als zo tegen het eind van de dag de vissers met hun visvangst het strand opkomen. Vrouwen en mannen komen dan met grote plastic bakken aangelopen om de gevangen vis in op te vangen. De bakken worden in het zand gezet en als krukje gebruikt totdat de vis aan wal wordt gebracht. Gezien de omvang van sommige vrouwen zijn de plastic bakken van uitstekende kwaliteit. Enkele vrouwen wilden graag het boek bekijken en de foto’s konden op veel instemming en geknik rekenen. Mannen rennen met bakken vol vis het strand op en geven daarbij regelmatig een vis aan de wachtende vrouwen. Het is een geweldig spektakel om te zien.

Omdat we nog lang niet genoeg souvenirs hadden gekocht, hebben we een paar markten bezocht. De craftmarket in Brikama, daar bij de mangoboom zei de mevrouw, maar aangezien er erg veel mangobomen in dit land zijn… Gelukkig toch gevonden en Jan is weer een masker rijker. Tegenover deze markt was een veemarkt waar geiten, met hun haren in dikke klitten leek het net alsof ze allemaal ernstig last hadden van haaruitval, een ezel en enkele koeien rondliepen. Voor de toerist is deze markt een verademing want… niemand probeert je iets te verkopen, niemand wil je een ezel, een geit of een koe aansmeren, dus daar hebben we zeer relaxed rondgelopen. De verschillende luchtjes daarbij negerend…

Vandaag naar de kleurrijke Albert Market in de hoofdstad Banjul geweest. Mooie markt voor de dagelijkse boodschappen, voor vlees en vis en veel handwerk voor de toerist van houtsnijwerk tot kleurige stoffen en kleden en ja, dan ga ik voor de bijl. Weer een kleed gekocht, terwijl ik er al heel veel had gekocht, ik helemaal geen naaimachine heb, niet van plan ben om zelfs iets met deze kleden te gaan doen, maar kan de verleiding niet weerstaan.

Ineens een jochie die me voorzichtig aantikt en de sleutelhanger in de hand houdt die Jan zojuist was verloren, iets dat we geen van beiden in de gaten hebben gehad. Jan kon hem nog snel een paar dalasi geven voordat ie doorliep. Hoe lief is dat? Of die leuke knappe taxichauffeur die niet kon wisselen, niet wilde dat ik snel bij een restaurant geld ging wisselen, nee we waren zijn gasten en zonder te betalen reed hij door, ons bedankend voor de rit…

De Smiling Coast heeft onze deze week weer vaak doen lachen…