… daar wonen duizenden en duizenden mensen. Ik ben met gids Dean op bezoek in de sloppenwijk Katutura in Windhoek. Ik ben wel eens eerder in een sloppenwijk geweest. Sloppenwijk staat voor ons synoniem voor armoede en ellende en die zijn beslist aanwezig. Maar ik zie ook goede wegen, weinig afval en mensen die hard werken. Katutura betekent dus ‘waar wij niet willen wonen’. In de jaren zestig werd de zwarte bevolking, onder het Apartheidsbewind gedwongen om hier te wonen. Er staan stenen huisjes, blikken huisjes die van golfplaten gemaakt lijken te zijn en huisjes die op instorten staan. Ik zie een kleuterschool die aan de buitenkant erg leuk is versierd met tekeningen van de Afrikaanse dierenwereld en lopende mensen, erg veel lopende mensen. Natuurlijk mag ik foto’s maken van de kleuterschool. Er is volop bedrijvigheid, er zijn winkeltjes en vlees, lappen vlees, tientallen geslachte koeien liggen in grote brokken klaar, te wachten op de koper. Vliegen vinden het hier een feestje. Mensen hier zijn dol op vlees. Bakjes gevuld met stukjes vlees en rode kruiden worden gegeten als ontbijt. Iedereen hier verkoopt of koopt iets, zeven dagen in de week. Een bezoek aan dit soort wijken zorgt altijd voor verwarring, alle auto’s die ik namelijk zie rijden zijn mooie auto’s, en waardering voor wat je zelf allemaal hebt.
Samen met gids Dean, een regelrechte charmeur die met elke vrouw die we tegenkomen flirt, loop ik rond. Mensen willen graag praten en laten zien waar ze mee bezig zijn. Ik praat met vrouwen en mannen. ‘Waar kom je vandaan?’ Dat wil iedereen graag weten. ‘Aha, jij komt dus uit Dutchland,’ zegt een man met een mooie lach. Die houden we erin, vanaf nu kom ik uit Dutchland.
Bij het mooie project Penduka, waar Jan en ik 2 keer eerder zijn geweest, koop ik mijn eerste souvenir van deze reis. Een handdoek met een rand van geborduurde olifanten. Hier werken heel veel vrouwen om zo een beter bestaan op te kunnen bouwen.
Na afloop vraag ik aan Dean of hij mij af wil zetten in het centrum van de stad. Ik ken de stad een beetje, ik wil terrassen en winkelen. ‘Alleen? Weet je dat wel zeker?’ vraagt hij een paar keer. Het is duidelijk dat hij het geen goed plan vindt. ‘Jazeker,’ zeg ik met meer bravoure dan ik voel.
‘Nou ja, je ziet er in ieder geval niet uit als een toerist. Je hebt tenminste geen kaki-kleding aan.’ Dat beschouw ik graag als een compliment!
Wat een AVONTUUR ! Zo herkenbaar Ada en Jan. Prachtig!!
we volgen jullie op jullie reis en genieten mee.
Van harte welkom!
Weer mooi om te lezen Ada.
Wat mooi Ada.
Hey Ada. Wat een leuke blog. Ik hoop vanavond je boek te krijgen. En veel plezier in Namibie. Hoop je spoedig weer eens te zien. En de groeten van de dove dames. Ze kennen je echt nog wel en missen jullie.
Hallo Ada, wat leuk om je te volgen, op zeker weten, weer een mooie reis en belevingen. Wij kregen op ons blog van New Zeeland ook zulke leuke reacties. Dus we reizen weer met je mee.
Van harte welkom om mee te reizen.
Mooie ervaring en met Dean. Zo te lezen ook een gezellige verjaardag met Jan. Voel je veilig dan ben je meestal wel veilig, de uitstraling doet ook wat.
Opzichtigheid trekt aan. Enjoy Windhoek, hier bij ons waait een koude en stevige wind om de hoek ??
Leuk om te lezen Ada. We zijn vorig jaar ook nog geweest in die township. Veel plezier met Jan z’n verjaardag en hopelijk hebben jullie weer een mooie reis met bijzondere ervaringen.
Prachtig verhaal Ada!
Oh jee ik heb een kaki afritsbroek gekocht ?. Ah ik ben straks ook toerist. Ik geniet van het meereizen en straks in het echte.
Er is niks mis mee met een toerist zijn 🙂 🙂
Heerlijk jullie weer te mogen volgen Ada en Jan ?
Altijd gezellig wanneer jullie meereizen 🙂
Ik vind jou echt een stoer wijfie!
Valt mee hoor. Ik ben hier op bekend terrein 🙂
Wat leuk om je eerste stukje te kunnen lezen. Ik ben erg benieuwd naar alle verdere avonturen die je gaat beleven. Terwijl jij aan het reizen bent, ga ik verder met mijn fotodagboek van Australië. De teksten schrijven gaat weer gestaag. Boek nummer 8 is al gemaakt. Nu nog de rest afmaken. Hoezo zijn je reizen aanstekelijk!!! Geniet van je reis en ik lees weer lekker mee. Liefs vanuit koud Deventer!!!
Wie veel reist 🙂 Heb er zelf ook veel plezier aan.
Wij zijn er indertijd ook geweest en ook Penduka bezocht. Het viel ons toen ook al op dat de mensen er vrolijk en vriendelijk zijn. Wat ons opviel dat de witte bloesjes ook echt wit zijn. En kinderen naar school gaan. Ook vertelde mensen ons ook dat ze vaak niet ergens anders willen wonen en zo blijven Townships bestaan. Nog een fijne tijd.
Klopt. En dat maakt het soms zo verwarrend. Maar altijd indrukwekkend.