Appelgebak in Solitaire

Het rondje is weer compleet. Voor de 8^e keer hebben we weer een topreis gemaakt door dit deel van de wereld.

Na een paar mooie dagen in Swakopmund zijn we vertrokken naar Solitaire, die leuke eenzame plek waar niets is maar alles te vinden is in de woestijn. De laatste keer (december 2013) kwamen we er druipend van de olie aan. We hadden ergens een dikke steen geraakt die een groot gat in het carter had geslagen. We moesten toen 2 dagen wachten voordat er een andere auto uit Windhoek gebracht werd. Nou ja, als je dan toch pech moet krijgen, is Solitaire een supermooie plek. De rode woestijn, de blauwe luchten, de ruige eenzaamheid, het lekkerste appelgebak van de wereld en veel komende en vertrekkende reizigers.

We hadden net deze middag, gewoon aan de kant van de weg waar wij en zij stopten om te lunchen, de mensen van www.travelloose.nl ontmoet. Samen naar Solitaire, samen aan het gebak en de reisverhalen. Ik zou zeggen neem een kijkje op hun website.

‘Ik ken Nijverdal wel,’ zegt Hylke,’ ik heb nog geprobeerd om als projectontwikkelaar mee te doen aan dat nieuwe zwembad dat een aantal jaren geleden is gebouwd.’ ‘Oh,’ zegt Jan. ‘Je bedoelt ‘mijn’ zwembad? Ik ben daar 20 jaar lang manager geweest…’ En zo rol je bijna ter plekke van verbazing de steile afgrond in. De werkelijkheid laat zich nooit verzinnen! Zij moesten richting de Sossusvlei en wij richting Windhoek waar we gisteren zijn aangekomen. Niet nadat we de indrukwekkende Spreetshoogte Pass hadden gereden, die heeft Jan voor zijn rekening genomen, ik had eerder de Kuiseb Pass gedaan. Whow. Wegen zo steil dat je alleen maar blauwe luchten ziet en er daarom maar blindelings van uitgaat dat er een weg achter ligt… En dan de zebra’s… nooit eerder zagen we er zoveel. Allemaal uniek, allemaal mooi, allemaal een foto waard. Hoewel, die ene boer die we spraken die had er heel andere ideeën over. ‘Die zebra’s, die drinken al het water op. Dan is er eindelijk water gevallen, dan komen er honderden  fucking zebra’s, weg water, weg vers gras. Ik moet dan mijn koeien weer verplaatsen.’ Het was heel erg duidelijk hoe hij over deze gestreepte dieren dacht!

Gisteren weer veilig aangekomen in Windhoek waar de rode stenen rotsige heuvels nu allemaal een mooie groene waas hebben gekregen. Nooit eerder zagen we alles zo groen rondom deze stad. Hoewel er al veel regen is gevallen, hoopt men nog meer te krijgen. Het is dit land en zijn bewoners van harte gegund!