In Gambia is de weg van iedereen…

De dag komt langzaamaan op gang. Vogels kwetteren, een haan kraait, de nachtwaker loopt nog een keer rond en de poolman maakt het zwembad alweer schoon, dat deed hij gisteren en dat zal hij morgen ook weer doen. Behalve op zondag, zondag is zijn vrije dag. Jan, voormalig manager van het zwembad in onze woonplaats Nijverdal, en hij zijn dikke vrienden.

‘Kijk ik heb ze nog, de sportschoenen die je me de vorige keer hebt gegeven,’ zei de man bij aankomst direct tegen Jan. Hij haalde de schoenen als bewijsstuk uit zijn werkruimte.

We hebben de beschikking over een auto en samen met vriendin Hubertine gaan we het land in. ‘Ik heb wel een auto maar durf hier niet te rijden,’ zei Hubertine tegen Jan. Nou, dat was niet tegen dovenmansoren gezegd. We gaan op pad naar Denis, Denis die in een klein kliniekje met hart en ziel zich inzet voor de plaatselijke bevolking. Van wondverzorging tot een bevalling. Denis is van alle markten thuis. Jan rijdt ontspannen in deze grote 4×4. Zo gauw we wegrijden kan het genieten alweer beginnen. Omdat we geen idee hebben van de verkeerregels, past Jan zich aan, aan de rest. Er geldt echter één strenge regel: voor in de auto moeten de gordels om! Voor zover ik dat kan beoordelen houdt iedereen zich hieraan. Taxi’s zo zwaar beladen dat het een wonder mag heten dat ze nog vooruit komen, lopende mensen, fietsers en vee. Geiten en koeien zijn medeweggebruikers en als iedereen een beetje oplet dan komen we allemaal waar we graag willen zijn.

Het ontvangst bij Denis is hartverwarmend en samen halen we herinneringen op, worden nieuwe belevenissen verteld en genieten we van een grote beker koffie.

Voor de lunch gaan we naar Sabiene en Lamin van Bojang Kaira Kunda in Ghanatown in Brufut. Sabiene en ik kennen elkaar al langer. Ook deze plek weet Jan feilloos te vinden. Het hek gaat open en hopla, we zijn in een klein tropisch paradijsje waar het groene gras echt groen is, waar de kamers klaar zijn voor de volgende gasten en wij genoeg te kletsen hebben. Her zwembad ziet er spic en span uit en samen met het team smullen we van heerlijke vis yassa. ‘Dat heeft onze buurvrouw gekookt,’ legt Sabiene uit.

We nemen afscheid en Jan brengt ons allemaal weer veilig naar Baobab. Jan heeft een lekker drankje dik verdiend! Het was weer een dag met een gouden randje.

Sommige dingen spreken voor zich…