Ontmoetingen in Gambia

Reizen betekent ontmoetingen, kinderen, volwassenen, leuke mensen, irritante mensen, mensen die van alles van je willen en heel veel mensen die graag wat voor je doen, wie geen moeite te veel is. Doordat  bijna iedereen Engels spreekt maakt dat het reizen door Gambia makkelijk.

Even een kleine greep uit de vele ontmoetingen van de laatste dagen.

‘Ah, jij bent de blotevoetendame,’ zegt een van de meisjes bij de receptie als ze mij ziet. Dat vond ze de vorige keer toch wel een puntje, en blijkbaar heeft het indruk gemaakt. Ze lacht er vriendelijk bij. Ik kan het niet ontkennen, zo gauw het kan gaan bij mij de schoenen uit. Waar een toerist al geen indruk mee kan maken 🙂

Ik ben bij een bakker en wil wat broodjes meenemen. ‘Mag ik een croissant en zo’n donut,’ wijs ik naar de vitrine. ‘De donut is niet meer vers, die is al twee dagen oud,’ zegt het meisje met een ontwapende eerlijkheid. ‘Dan graag twee croissants.’

We hebben een auto tot onze beschikking. Op de parkeerplaats lopen af en toe apen, apen die veel poepen en bij voorkeur op ‘onze’ auto. De portier stelt zijn bezem beschikbaar zodat Jan de poep kan verwijderen. Een handeling die in Nederland niet voorkomt.

‘Ga je met mij op de foto?’ vraagt de struise schooljuf. We zijn op bezoek in een schooltje. Tja, als een juf dat vraagt dan luistert Ada. Hubertine was zo vriendelijk om deze foto te maken. De kinderen van deze school zitten nu nog allemaal bij elkaar in één klas, maar volgend jaar is de nieuwe school klaar, dankzij de inzet van de mensen van www.kansvoorgambia.nl

‘Stap maar in,’ zegt de jonge man achter het stuur van een gedeukte donkerblauwe auto. ‘Ik neem jullie graag gratis mee,’ klinkt het vriendelijk. ‘Dit is de auto van mijn neef.’ We stappen graag in om niet veel later op onze plaats van bestemming uit te stappen. Hij wil geen geld, gratis is gratis. Áls Nederlanders kunnen we dit wel waarderen.

‘Ik heb de boeken in het hotel laten liggen,’ zegt Jan. We zijn op weg naar de boekhandel Timbooktoo waar ik 3 november ga signeren. Ze willen de boeken graag nu al hebben. Jan is een taxi terug, zo gewoon, zo geronnen, weg voordeeltje 🙂

Er loopt een mooi meisje voorbij, baby op haar rug.  ‘Is dit jouw baby?’ vraag ik. ‘Nee, dit is mijn moeders baby,’ antwoordt ze. Een prachtig antwoord waar ik nog lang over na kan denken…

Mannen zitten voorin de auto, vrouwen mogen achterin…