‘Jullie zijn illegaal,’ spreekt de politieman in het Frans ons vermanend toe. Dat we het drie keer na moeten vragen wat de man nu precies zegt helpt ons ook niet echt.
‘Ik snap het,’ zegt Jan. ‘We hadden daar toch moeten stoppen.’ Enkele kilometers terug reden we, naar wij dachten, een lege post van de douane/politie voorbij. We zagen wel een stopbord maar geen gebouw en geen mensen in uniformen. Een post die dus niet leeg was en via de walktie-talkie weet deze man dat we geen stempel gehaald hebben en dus illegaal in Senegal zijn. Ons Frans is te beperkt om de man te vertellen dat de douane bij de grens ons doorwuifde, onze eerste kennismaking met de doorwuifpolitie en doorzwaaigendarmerie van Senegal. (Door mij hebben deze mannen deze titel van doorwuifmensen gekregen, we stoppen nu, wachten tot we een armgebaar krijgen en rijden dan door, maar dat weten we nu, vrijdag hadden we geen idee.)
De man heeft geen enkele boodschap aan onze gebrekkige uitleg en stuurt ons weg. Wij rijden de ruim 10 kilometer terug.
‘Hier langs,’ gebied de man die duidelijk de baas is en we parkeren de auto. ‘Geef me jullie paspoorten en jullie kunnen daar de hele dag op die bank zitten,’ en wijst naar een ouderwetse houten schoolbank waar we onmiddellijk als twee stoute kleuters gaan zitten. We gaan diep door het stof, bieden diverse keren onze excuses aan en lachen onze liefste lach. De man vertrekt geen spier. Nogmaals door het stof, de man ontdooit een beetje en geeft mij, na gepaste tijd onze paspoorten terug. Snel van het strafbankje en naar zijn collega’s die vlot en zakelijk onze paspoorten afstempelt. Wij zijn de beroerdsten niet en bedanken iedereen vriendelijk en zeggen nogmaals dat het ons spijt.
‘Un petit cadeaux?’ vraagt de politiebaas en haalt daardoor in één klap zijn hele gezag onderuit. Met onze paspoorten veilig in mijn tas en wij in de auto durven we te zeggen dat we geen petit cadeaux hebben. De man kijkt de andere kant uit en wij rijden snel, met de juiste stempels, als legale toeristen Senegal in. Welkom in Senegal!
Een geweldige kennismaking. Wat een geweldige entree. Eind goed, al goed. Nuchter blijven en je verstand gebruiken. Paniek is een slechte raadgever.
Haaa….weer een verrassing,!
Zo gauw zo een uniform aan hebben…, denken ze dat ze god zelf zijn ?.
Dan een cadeautje vragen, wat een groot kind…, nog erger !
Dat was het begin van een nieuw land, wordt nu wel leuk.
Veel plezier, ?????♀️
Ha ha….steeds weer verrassingen en zo leer je weer wat.
Jeetje zeg, leuke kennismaking met Senegal he. Gelukkig is het goed afgelopen. Ik heb daar ook gezeten. Duurde allemaal erg lang en daarna idd weer naar een andere collega en dan pas mag je eindelijk verder rijden. Veel plezier daar!
Wou net.een ticket boeken om jullie te bezoeken. Maar gelukkig, jullie zijn weer vrij. Welxome.to Senegal.
Wij hebben totaal geen probleem gehad.
Dat was ff spannend zeg.
Ach ja, Senegal is ook Afrika. Als het zo lees waren ze nog redelijk rustig. In Lesotho hebben we eens een oom agent erg boos gemaakt omdat we rustig opreden terwijl hij geen teken had gegeven. Ambtenaren in Afrika hebben nou eenmaal een handleidimg die nergens is te vinden.
Zeg dat wel??
pffff dat is dus toch nog goed afgelopen……never a dull moment with Ada and Jan
Klopt. Altijd wat anders ?
Ik had je nog gewaarschuwd 😉
Klopt. Maar had dit ook weer niet kunnen bedenken ??