Zeboes, markten en mensen

De auto doet het weer. Niry onze chauffeur is van plaats gewisseld met Martial en met Jan en ik in de auto gaat de reis verder naar het Zuiden. ‘Ik zou jullie hele reis doen maar kon de eerste weken niet,’ zei Martial. Ook hij is een aardige man met een goed gevoel voor humor. Inmiddels al vele kilometers afgelegd in dit land, dat een mix is van Azië en Afrika. De rijstvelden lopen door tot in de stad, op zondagochtend wakker worden van krijsende varkens en kerkklokken. Push-pushmannen trekken houten karren door de straten waarin mensen zich laten vervoeren.

Aan de ene kant wil ik me dolgraag eens in zo’n oncomfortabele houten bakje laten vervoeren, maar aan de andere kant vind ik dat dat echt niet kan. ‘De mensen verdienen zo wel iets,’ zegt Jan die veel nuchter  is op dat gebied,

Zeboes lopen, met hun wiebelende vetbult in de nek, onder begeleiding van een veehoeder langs de kant van de weg, ze lopen door de rijstvelden en trekken houten karren met ratelende houten wielen door de straten, in onderdelen liggen ze geslacht in de stalletjes langs de kant van de weg,

Ik maak me geen illusies waar het stukje vlees, dat ’s avonds op mijn bord ligt vandaan komt.

De markten zijn een feestje. Wat een kleuren, geuren en een bonte verzameling van mensen. Alles wordt hier verkocht en gekocht. Geen souvenirs, maar wel mooie lappen stof voor 1,50 euro. Of een zak van 40 lollys voor 50 cent. Er wordt overal hard gewerkt, helaas ook door kleine kinderen die daardoor niet naar school gaan. ‘Geef daarom nooit geld aan kinderen, als kinderen met geld thuiskomen zullen ze zeker nooit naar school gaan,’ is het dringende advies van Martial. Hij is zeer betrokken bij zijn land. ‘Samen met andere chauffeurs en hoteleigenaars verzamelen we goederen van toeristen en op zondag komen de mensen die het echt nodig hebben naar de hotels en wordt alles zo eerlijk mogelijk verdeeld,’ vertelde hij ons.

Op de markten is werkelijk alles te koop