De mensen van Madagaskar

Madagaskar, met c of een k, is een bijzonder gevarieerd land. Zowel in de natuur, de dieren als de mensen. Er leven 18 verschillende bevolkingsroepen in dit land dat ongeveer zo groot als Frankrijk is. Leuke mensen, met een goed gevoel voor humor, ieder zijn eigen taal of dialect. Frans is de taal die iedereen met elkaar verbindt, we bonjouren er heel wat af. Ah, Hollande kennen de meesten wel.

‘Klopt het dat jullie president op de fiets naar zijn werk gaat?’ vraagt Martial. ‘Dat klopt,’ antwoord ik. ‘Dat vind ik nu zo geweldig. Dat zou hier onmogelijk zijn,’ klinkt het met ontzag in zijn stem.

Waar een klein land groot in kan zijn. Gezien de hobbeldebobbelwegen vind ik hier fietsen sowieso niet zo’n goed idee, Hoewel veel mensen daar anders overdenken; met zijn vieren op de fiets een bultje op, geen probleem. En dan bedoel ik zo’n heel oud barrel dat nog net niet uit elkaar valt. Dan maar liever in een oude Peugot-taxi. We hebben deze taxi’s voorbij zien komen met 15 mensen erin.

Veel vrouwen smeren hun gezicht in met een papje dat ze maken van de schors van een bepaalde boom, vermengd met water, ze willen zo voorkomen dat ze bruiner worden dan dat ze al zijn. Het geeft de dames een wat vreemd uiterlijk, hoewel ze zelf daar heel anders overdenken.

‘Kom maak een foto van mij,’ vraagt een jongeman op een wat gebiedende toon. Dat kan. Hij bekijkt de foto, is duidelijk te spreken over het resultaat. ‘Now you delete,’ klinkt het tot mijn verrassing dat kan ook en ik verwijder de foto weer.

We zitten nu in het diepe  Zuiden waar we een paar dagen blijven voordat we langzaamaan terugreizen naar de hoofdstad.

Gezicht ingesmeerd tegen de zon, is ze het haar van haar vriendin aan het invlechten