We zijn er, in de stad die ons vriendelijk begroet met hoge temperaturen, een snelle PCR test, Cotonou betekent in de lokale Fon taal ‘monding des doods’, wat ik dan wel een merkwaardige lange naam vind voor één woord 🙂 Zo gauw je, in welk land in Afrika maar ook, binnenstapt, begint de verbazing. Of ben ik de enige die het opvalt wanneer er 2 mensen op een kleine motor rijden en een gloednieuwe strijkplank rechtop tussen hen in hebben staan? Waarom wil een vrouw dat ik een mes, formaat klein kapmes, moet kopen? Na bijna 2 jaar weer op reis. Het is genieten, de mensen zijn blij met elke toerist, overal kunnen we onze handen wassen, dragen mensen op de meest vreemde plekken (als men alleen in de auto zit, of moederziel op het gras zit) een mondkapje en hebben we de eerste blaren al op de voeten gelopen. Villa Blanche is een tot guesthouse omgebouwd hotel met een gezellige huiselijke sfeer. Het gebouw is aan de buitenkant niet als een hotel te herkennen en dat zorgde gisteren voor wat verwarring bij ons.
‘Eerlijk gezegd heb ik geen idee waar we moeten zijn,’ merkte Jan op. ‘We zijn wel in de buurt.’ Mensen vragen heeft geen zin want niemand weet het. Maar dan ontdekken we een klein winkeltje waar we vanaf onze kamer op keken. Omdraaien en hoppa, we zijn er. ‘Dat doe ik voor de belasting,’ zucht de Zwitserse eigenaar. ‘Ze hebben geen idee en zo hoef ik geen belasting te betalen.’ Dat hun gasten bijna ruzie maken omdat ze hun hotel niet konden vinden hebben we maar niet gezegd.
De dag afgesloten met een lekkere maaltijd op een klein terras. Ik had een wrap gevuld met shoarma, patat en sla. Jan ging voor de kip shoarma met salade en patat. ‘Het is geen kip het is schapenvlees,’ zei Jan naar één hap. ‘Nou ja, we weten wat het is, ‘ zei ik. Da’s vaak anders geweest, dan was het eten zo onherkenbaar dat we oprecht geen idee hadden. We hebben alles lekker opgegeten en vannacht goed geslapen… dus het was een verantwoorde en met zorg gemaakte maaltijd.
Hoi, fijne reis en gefeliciteerd met je verjaardag en maak er een mooie dag van
Alvast gefeliciteerd Ada. Wat heerlijk om weer in Afrika te zijn. Vond ik in juni ook. Ook nog met een speciale reden gewoon genieten. Neem ons heerlijk mee op reis.
Heerlijk. We gaan de dag weer gezellig afsluiten met ons Ada reisverslag. Hoera. Genieten maar jullie ♥️♥️
Leuk om te lezen!
Wat heerlijk om je verhaal te lezen op deze sombere regenachtige zondag in Nederland. Kijk uit naar je volgende verhaal.
Welkom om.mee te reizen 1?
Hoi Ada,
Het is weer genieten om jou verhalen te lezen. Ik zal het mama ook laten lezen.
Groetjes aan Jan van mams en mij
Wat een heerlijk begin! En dat van die mondkapjes dragen op de raarste plekken en ook totaal zonder enige zin herken ik zeker van Namibië ?
Je merkt gewoon dat iedereen en elk land er mee worstelt ??
Wat fijn om weer in jullie vertrouwde land te zijn. Nu kan het reizen weer beginnen. GENIET SAMEN! ?
Wat heerlijk om weer mee te kunnen lezen Ada. Zo zijn wij ook een beetje op reis. Bram Posthumus schreef onlangs op zijn blog dat in Mali de mondkapjes vooral een statussymbool zijn. Ik vermoed dat dat in Benin niet anders is.
Altijd welkom om aan te sluiten ?
Oooo,heeerlijk …….gezond jaloers nu .
Zo fijn AFRIKA….andere cultuur….echt HARTverwarmend
Prachtig verhaal, ooit in London, waren we wel al in het hotel, maar konden we onze kamer niet vinden. Je weet t vast nig wel Ada. ??
Ahum. Compleet verdrongen ??