Leeuwen met een stroopwafel

Hoppa direct al een leeuwenechtpaar die zo maar vroeg in de morgen al aan de kuier zijn. Ze zijn al wat op leeftijd. Mevrouw gaat haar eigen gang, en loopt niet in de pas. Meneer vindt het prima. Ze komt altijd weer bij hem terug. Ze worden samen gewoon oud. De camera’s snorren en als het me dan lukt om een mooi filmpje te maken, snor ik ook van plezier.
Etosha is altijd een feestje. Je weet nooit wat deze dierentuin je wil laten zien. Zebra’s waar we ook kijken, springbokken, gnoes, een paar gemsbokken, hartenbeesten, van die dikke loopvogels die Jan leuk vindt, ik vind ze alleen maar dik. We herkennen van alles en dat is leuk. Schijnt ook goed voor de geest te zijn heb ik net gelezen anders moet ie te hard werken. Woorden van een bekende psycholoog.
Naast de campings zijn er ook af en toe afgeschermde picknickplaatsen. Tja, en dan moet je toch even de auto uit om het hek te openen… maar als je dan net leeuwen hebt gezien. Horen doen we deze dieren ook. Dat verdiende een stroopwafel bij de koffie.

Vannacht tot 4 keer toe wakker geworden van brullende leeuwen. Wat een machtig geluid. Ik had geen idee waar die beesten waren. Maar zo midden in de nacht klinkt het akelig dichtbij.

Voor alles een eerste keer. In het toiletgebouw liggen 3 bijbels voor de liefhebber. Ze staan in het raam voor wie wil. Wel onder een laagje stof. Bij de heren heeft Jan ze niet gezien. Misschien al meegenomen?
Vannacht slapen we op Halali, weer zo’n prachtige plek in dit park waar alleen maar eerlijke mensen komen. We waren al een paar kilometer weg toen Jan erachter kwam dat zijn camera nog op de picknicktafel lag. Iets te hard rijdend weer terug met een bonkend hart… Pffff, het lag er gewoon nog. Als die dierenwereld het niet spannend maakt doen we het zelf wel ?