Tussen Himba, Zemba en Herero

Opuwo, de meeste mensen vinden het niks, wij vinden het geweldig. We zijn in het hart van Kaokoland.
De contrasten zijn groot. Goede wegen, super voetpaden, perfecte straatverlichting, scharrelende honden en een verdwaald varken. De kleurrijke Zemba mensen in hun katoenen lappen en kralen, de Herero vrouwen in hun 7 jurken en hoed op het hoofd, de Himba vrouwen die je eerder ruikt dan ziet, die hun lijf en leden insmeren met een okerkleurig goedje. De uitpuilende supermarkten, de jonge verkopers die druiven en bananen verkopen vanuit een kruiwagen, in Opuwo kan het allemaal.
We slapen hier 3 nachten in het Abba guesthouse waar de eigenaresse weer wat magerder, wat grijzer is dan afgelopen zomer. Een mooie stek in het centrum. In de ochtend en in de avond slepen we onze stoelen buiten de poort en kijken naar alles wat voorbij komt.
National Geographic is er niks bij.
Vandaag gaan we naar de Epupa falls. Jan heeft de route al in zijn hoofd. Daar is ie beter in dan ik… Tot zijn verbijstering ben ik eergisteren de verkeerde kant opgelopen. Ik zou lopend naar ons favoriete restaurant gaan… hij zou met de auto nakomen….
De volgende keer word ik door Jan persoonlijk in de juiste richting gezet. Lopen gaat goed en is heerlijk om vroeg in de ochtend te doen. Bij temperaturen van dik 35 graden moet de meeste inspanning voor 10 uur gebeuren en dan is het verstandig om direct in de juiste richting te lopen 😃
Maar de cappuccino smaakte toen extra lekker. Vooral omdat we later een uur in de rij hebben gestaan om geld te pinnen. De 20e van de maand is geen goede dag om te pinnen. Dan worden namelijk de salarissen van de leerkrachten uitbetaald….

Terwijl ik dit zit te tikken zit ik weer buiten op mijn plastic stoeltje. De dag is weer begonnen, mensen groeten me vriendelijk en ik morro morro iedereen terug. Dat ik goedemorgen in de Herero taal kan zeggen zorgt voor grote lachen.